دکتر سولماز رضایی

روزها و ماهها و تمام مناسبتهای تقویمی بهانه است
شعبان را عبور کردن و به استقبال رمضان آمدن بهانه است
گرسنگی و تشنگی کشیدن تنها بهانه ایست تا شاید او تو را بیشتر ببیند
جهد میکنی ،بی تاب می شوی ،بی حال می شوی شاید نظری برتو افکند که تو به دنبال نظرٌ رحیما هستی
چون مرغی که به هوای صباد بر می خیزد
چون عاشقی که در التهاب دیدار معشوقش نه زمان می شناسد و نه مکان
رمضان آمده است تا تو فرصتی بیشتر برای دلبری داشته باشی
تا جان به لب آمده ات را به جانان برسانی
این تلاش بر تو مبارک که هر قدر بروی رسیده ای
به قلم سولماز رضایی